Hoewel Isaac Israels in 1891 al eens toestemming gevraagd heeft aan het Amsterdamse stadsbestuur om op straat te mogen schilderen is het pas drie jaar later zo ver. Op 20 september 1894 loopt de kunstenaar op een zonnige dag met veldezel en schilderkist richting de Herengracht. De vergunning heeft hij gekregen, onder voorwaarde dat hij de openbare orde niet verstoort. De agent in burger die hem begeleidt blijkt geen overbodige luxe: hij krijgt verwensingen naar zijn hoofd en wordt omringd door opdringerige pottenkijkers. De Telegraaf schrijft zelfs over het gebeuren…
Israels beslissing om in de buitenlucht te schilderen voelde als een bevrijding. Als hij een paar jaar later een tijd in Londen woont doet hij precies hetzelfde: het stadse leven schilderen. Op terrassen, op straat, aan de Theems, in dansscholen én in Hyde Park, waar hier op zaal een mooi voorbeeld van hangt.

Although Isaac Israels had already asked the Amsterdam city council for permission to paint on the street back in 1891, it was not until three years later that he actually did so. On 20 September 1894, he strolled through the sunny city towards the Herengracht with his easel and paint box. He had been issued the permit on condition that he did not disrupt public order. The plainclothes policeman accompanying him proved to be a necessary precaution: Israels was cursed at and surrounded by intrusive, prying eyes. De Telegraaf, a national Dutch newspaper, even wrote about the commotion.
Israel’s decision to paint outdoors was liberating. When he lived in London for a while a few years later, he did exactly the same thing: paint city life at pavement cafes, on the streets, by the Thames, in dance schools and in Hyde Park. There is a fine example of this work hanging here in this museum.

Isaac Israels (1865-1934)
Hyde Park, Londen, circa 1914
olieverf op doek
inv.nr. 55338